منابع و مآخذ
الف) کتابها
ـ نهج البلاغه، گردآوری سید رضی، ترجمه محمد دشتی، تهران، آدینه سبز، 1386
ـ آقابخشی، علیاکبر و مینو افشاریراد، فرهنگ علوم سیاسی، تهران، چاپار، چاپ سوم، 1386.
ـ ابن ابی الحدید، عزالدین ابوحامد، شرح نهجالبلاغه، قم، کتابخانه آیتالله مرعشی نجفی، 1337.
ـ ابن ابی الحدید، عزالدین ابوحامد، جلوه تاریخ در شرح نهجالبلاغه ابن الحدید، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، نشر نی، 1375.
ـ ابن اثیر جزری، عز الدین، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، بیروت، دار الفکر، 1409 ق.
ـ ابن اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار بیروت و دار صادر، 1385 ق.
ـ ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1403 ق.
ـ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه فی تمییز الصحابه، قاهره، مکتبه الکلیات الازهریه، 1396 ق.
ـ ابن عساکر، علی بن حسن، مختصر تاریخ دمشق لابن عساکر، دمشق، دار الفکر، 1409 ق.
ـ امینی، عبدالحسین، الغدیر فی الکتاب والسنه، بیروت، دار الکتاب العربیه، 1403 ق.
ـ انوری، حسن، فرهنگ سخن، تهران، سخن، 1381.
ـ بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، استانبول، المکتبة الاسلامیه، 1385 ق.
ـ براقی نجفی، حسین، تاریخ کوفه، ترجمه سعید راد رحیمی، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، 1381.
ـ بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، تهران، نقره، 1367.
ـ بیات، عبدالرسول، فرهنگ واژهها، قم، مؤسسه اندیشه و فرهنگ دینی، 1381.
ـ حرانی، حسن بن شعبه، تحف العقول، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1404 ق.
ـ ذاکری، علیاکبر، سیمای کارگزاران علیبنابیطالب امیرالمؤمنین علیهالسلام ، قم، بوستان کتاب، 1386.
ـ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، تهران، امیرکبیر، 1362.
ـ رحیق اغضان، علی، دانشنامه در علم سیاست، تهران، صبا، 1384.
ـ رحیمی، محمدحسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی، تهران، دانشگاه امام حسین علیهالسلام ، 1365.
ـ زرشناس، شهریار، واژهنامه فرهنگی سیاسی، تهران، کتاب صبح، 1383.
ـ شاهرخی، سید علاءالدین، نقش کوفیان در حکومت امام علی علیهالسلام ، دوره 1، شماره 1، 1389.
ـ صفری فروشانی، نعمتالله، کوفه از پیدایش تا عاشورا ، تهران، مشعر، 1391.
ـ طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، 1375.
ـ طلوعی، محمود، فرهنگ جامع سیاسی، تهران، نشر علم، 1390.
ـ طوسی، محمد بن حسن، الأمالی، قم، دار الثقافة، 1414 ق.
ـ مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، 1374.
ـ معرفت، محمدهادی، التمهید فی علوم القرآن، قم، التمهید، 1386.
ـ مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، پیام امام امیرالمومنین علیهالسلام ، تهران، دار الکتب الاسلامیة، 1375.
ـ منقری، نصر ابن مزاحم بن سیار، وقعة صفین، قم، کتابخانه آیتالله مرعشی نجفی، 1403 ق.
ـ یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ترجمه محمدابراهیم آیتی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، 1371.
ب) مقالهها
ـ ابراهیمی، شهروز، 1388، «بررسی واسازانه نقش ایدئولوژی در سیاست خارجی ایران و پیوند آن با آرمانگرایی و واقعگرایی»، روابط خارجی، شماره 4، ص 138 ـ 115، تهران، مرکز تحقیقات استراتژیک.
ـ اطاعت، جواد و مسعود رضایی، 1390، «نظریه رئالیسم و ضرورت بازنگری در مفاهیم آن»، روابط خارجی، شماره 10، ص 242 ـ 213، تهران، مرکز تحقیقات استراتژیک.
ـ بستانی، احمد، 1389، «مبانی وجودی آرمانگرایی سیاسی در فلسفه اسلامی (با تاکید بر حکمت شیخ الاشراق سهروردی)»، پژوهش سیاست نظری، شماره 7، ص 26 ـ 1، تهران، جهاد دانشگاهی.
ـ دهقانی فیروزآبادی، سید جلالالدین، 1393، «گفتمان اعتدالگرایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»،
سیاست خارجی، شماره 1، ص 40 ـ 1، تهران، وزارت خارجه امور.
ـ سعیدیان جزی، مریم و اصغر منتظرالقائم، 1387، «نقش قبیله نخع در تاریخ اسلام در قرن نخست هجری»، شیعهشناسی، شماره 22، ص 242 ـ 215، قم، موسسه شیعهشناسی.
ـ حسینیان، سید محمدعلی، 1385، «اخلاق سیاسی امام علی علیهالسلام با تکیه بر نامه مالک اشتر»، دانشپژوهان، شماره ۹، قم، دانشگاه مفید.
ـ غفاری، مسعود، و شهروز شریعتی، 1387، «بنیانهای آرمانخواهی در فرهنگ سیاسی ایرانیان»، راهبرد فرهنگ، شماره 3، ص 98 ـ 85، تهران، شورای عالی انقلاب فرهنگی.
ـ فضل علی، نبیالله، 1380، «اشعث و ابوموسی؛ کارگزاران منافق در حکومت علی
علیهالسلام »،
معرفت، شماره 40، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
ـ. محمدزاده، محمدجعفر و دیگران، 1393، «الگوی «آرمانگرایی واقعبینانه» به مثابه ایدئولوژی اسلامی در «مدیریت انقلابی» رسانه»، مطالعات رسانه و امت، شماره 1، تهران، دانشگاه مذاهب اسلامی.
ـ منتظری مقدم، حامد، 1381، «روابط امام علی علیهالسلام و معاویه (از خلافت تا جنگ صفین)»، فصلنامه معرفت، شماره 52.
ـ نیاکوئی، سید امیر و حسین بهمنش، «نسبت میان آرمانگرایی و واقعگرایی در اندیشه امام خمینی رحمةالله علیه ، با تأکید بر قطعنامه 598، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، شماره 3، ص 198 ـ 169، همدان، دانشگاه بوعلی سینا.