ازآنجاکه مهمترین هدف از ایجاد این قبیل نهادها و سازمانهای بینالمللی، بسط و گسترش همکاری و صلح بینالمللی بوده است، انسان با تشکیل جوامع کوچک و بزرگ و برقراری رابطه باهم نوع خویش، میکوشد ارتباطی بر پایه همزیستی مسالمتآمیز را تجربه کند و به رفع نیازهای خود بپردازد. در سایه اینگونه روابط است که انسان میتواند در روابط بینالملل عاری از جنگ و خونریزی و مملو از تفاهم و توافق و دوستی، بهطور آزادانه به اهداف متعالی خود دست یابد.این مقاله درصدد است ضمن تأکید بر اصالت صلح و همزیستی مسالمتآمیز به بررسی دیدگاههای قرآن پرداخته و بر اساس روش توصیفی ـ تحلیلی، به این پرسش اصلی پاسخ دهد که چه آموزههای درقرآن و نهجالبلاغه به صلح و همزیستی مسالمتآمیز در روابط بینالملل منجر میشود؟بر پایه این پرسش مفروض مقاله این است که تعالیم قرآن و نهجالبلاغه مبتنی بر برابری ،برادری،سعادت و کمال انسانهاست ازاین رو میتواند با همپوشانی با حقوق و سازمانهای بینالملل صلح و امنیت جهانی را محقق سازد.در روابط بینالملل نیز اصل همزیستی مسالمتآمیز برای جلوگیری از جنگ و کشتارهای قومی و ایجاد جهانی امن و نحوه مناسبات،مبتنی بر اصول حق حاکمیت، برابری حقوق، مصونیت و تمامیت ارضی ، عدممداخله در امور داخلی سایر کشورها، احترام بهحق کلیه ملتها در انتخاب آزاد نظام اجتماعی خویش و فیصله مسائل بینالمللی از طریق مذاکره واقعشده است. سازمانهای بینالمللی از منظر اسلامی نهتنها فرصتی برای رشد و گسترش همکاریهای بینالمللی محسوب میگردند، بلکه عاملی مهم برای گسترش هنجارها و ارزشهای مشترک بینالمللی نیز بهحساب میآیند.
دفتری، احمد متین،(1336 ). روابط بینالملل از قدیم الایام تا سازمان ملل، تهران: دانشگاه تهران.
دهخدا، علیاکبر، (1334). لغت نامه دهخدا، زیر نظر محمد معین و سید جعفر شهیدی، مسلسل 122، 209، 220، تهران : انتشارات دانشگاه تهران.
راغب اصفهانى، حسین بن محمد،(1412). مفردات فی غریب القرآن، تحقیق: صفوان عدنان داودى، چ. اول، بیروت: دارالعلم الدار الشامیة، ج 2.
الراغب الاصفهانى(1972). حسین بن محمد، ، معجم مفردات الالفاظ القرآن، تحقیق ندیم مرعشلی، المکتبه المرتضویه الاخبار الآثار الجعفریة.
سلیمی، عبدالحکیم(1387). نقش اسلام درتوسعه حقوق بینالملل، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
شمس الدّین، محمد مهدی، (1366). جنگ و صلح از دیدگاه امام علی (ع) ، بنیاد نهجالبلاغه، تهران: روشنگر.
شهید ثانی، زین الدین بن علی، (1380). الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیه ،ترجمه علی شیروانی، قم: دار العلم.
ضیایی بیگدلی، محمدرضا(1373). حقوق جنگ ، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
طالقانی،محمد(1360)پرتوی از قرآن ج5، نشر انتشار.
طاهری،ابوالقاسم(1386)تاریخ اندیشههای سیاسی در غرب، تهران: نشر قومس.
طبری، محمد بن جریر،(1365). تاریخ طبری (تاریخ الرسل و الملوک). ترجمهی ابوالقاسم پاینده، ج 4، تهران:انتشارات بنیاد فرهنگ ایران، چاپ دوم، تهران: انتشارات اساطیر.
عمید زنجانی، عباس علی(1346). فقه سیاسی، تهران: امیرکبیر، ج3.
فاضل مقداد،مقداد بن عبد الله، (1384). کنزالعرفان فی فقه القرآن،عقیقی بخشایشی، ج2، چ 3، قم: نوید اسلام.
فیض، علیرضا، (1364). مقارنه و تطبیق در حقوق جزای عمومی اسلام، ج2، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره کل انتشارات و تبلیغات.
قرشی، سید علی اکبر،(1371). قاموس قرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیة، ج. 3 و 4.
کاتوزیان، ناصر(1380). فلسفه حقوق، تهران، شرکت سهامی انتشار، چ دوم.
کریمی نیا، محمدمهدی، (1387). همزیستی مسالمتآمیز در اسلام و حقوق بینالملل، مرکز انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).چ. دوم.