TY - JOUR ID - 119789 TI - روش‌شناسی ترجمه واژگان نشان‌دار استعاری درخطبه غرّاء بر اساس سطح سبکی گارسس(بررسی موردی: انصاریان، مبشری، فیض الاسلام، زمانی، شهیدی) JO - فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش‌های نهج البلاغه JA - RNB LA - fa SN - 1735-8051 AU - گلزار, ابوذر AU - قائمی, مرتضی AU - مسبوق, سید مهدی AD - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا، همدان AD - استاد زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا، همدان Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 18 IS - 4 SP - 135 EP - 158 KW - نشاندار استعاری KW - خطبه غرّاء KW - استعاره مفهومی KW - گارسس DO - N2 - نشانداری یک مفهوم زبان‌شناختی ا‌ست که با کمک آن می‌توان کاربرد کم یا زیاد برخی ساخت‌ها یا مقوله‌های زبانی و وجود برخی محدودیت‌ها در کاربرد آن­ها را توجیه کرد. ترجمه واژگان نشاندار به عنوان یک مفهوم زبان­شناختی نیازمند ممارست خاص از سوی مترجم می­باشد، چرا که وظیفه مترجم تنها جایگزینی الفاظ نیست؛ بلکه به عنوان یک عنصر فعال و میانجی گر، سعی در ایجاد هماهنگی بین ادبیات و فرهنگ مبدأ به مقصد دارد. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی ابتدا به معرفی نشاندار استعاری با تکیه بر استعاره مفهومی و سپس ترجمۀ واژگان نشاندار استعاری خطبه غرّاء از نهج البلاغه در پنج ترجمه­ی انصاریان، مبشری، فیض الاسلام، زمانی و شهیدی بر اساس سطح سبکی گارسس می­پردازد. نتایج تحقیق نشان داد، روش ترجمۀ مبشری با حفظ استعاره به عنوان ویژگی مثبت در سطح سبکی گارسس بیشترین همخوانی و انصاریان، زمانی و شهیدی به ترتیب در مراحل بعدی قرار دارند و روش ترجمه فیض الاسلام بیشتر با تغییر استعاره و پرگویی همخوانی دارد و همچنین روش ترجمه انصاریان و مبشری از ویژگی منفی کمتری برخوردار است. UR - https://www.nahjmagz.ir/article_119789.html L1 - https://www.nahjmagz.ir/article_119789_c95ce62c02b1eb5d4d0ccab816c849dd.pdf ER -